Kyra van der Grijn uit Goudriaan won de aanmoedigingsprijs bij de GroenePreek-wedstrijd. Haar preek viel de jury op vanwege haar reflectie op het soms gepolariseerde klimaatdebat en haar oproep aan iedereen om rust te zoeken in de natuur, dichtbij God, maar ook door haar jeugdige leeftijd van 19 jaar. Lees haar preek hier: Preek – Kyra van der Grijn.

Heb je veel reacties gekregen toen bekend werd dat jij de aanmoedigingsprijs hebt gewonnen?

“Jazeker, ik heb veel leuke reacties gekregen. Veel mensen uit het dorp hebben gereageerd. Ze willen de preek lezen en ze vinden het knap dat ik gewonnen heb.”

Hoe ben je ertoe gekomen om mee te doen aan de preekwedstrijd?

“In mijn omgeving weten de mensen dat ik graag schrijf. Voor mijn familie schrijf ik ook wel eens een preek of overdenking. Mijn oma zag in het Nederlands Dagblad een bericht over de GroenePreek-wedstrijd en moedigde mij aan om mee te doen. Ze dacht ‘dat is wat voor Kyra!’ Later vroeg ze er nog naar, of ik eraan gedacht had, en toen had ik hem al geschreven.”

Wist jouw oma dat je duurzaamheid belangrijk vindt?

“Elke dinsdag komt ze gezellig kletsen en drinken we een kopje thee samen. Dan hebben we het ook over politieke dingen en dingen die ons bezighouden. Het klimaat hoort daar ook bij.”

Zijn de mensen in jouw omgeving ook bezig met het klimaat en duurzaam leven?

“Ik denk dat iedereen er bewust of onbewust mee bezig is. Zelfs als je klimaatverandering ontkent, ben je ermee bezig! Toch wordt er in mijn omgeving niet veel over gesproken. Misschien dat mensen er ook wel moe van zijn geworden, omdat het zo vaak naar voren komt.”

Hoe sta jij er zelf in, in het klimaatdebat?

“Ik heb zelf wel zorgen over het klimaat en heb het gevoel dat we iets moeten doen. Misschien komt het doordat ik nog zo jong ben, dat ik het gevoel heb dat we er met elkaar de schouders onder moeten zetten en dat er nog dingen kunnen veranderen. Thuis heb ik de rol dat we vaker kleding kopen bij Vinted [een website voor tweedehands kleding, red.] en soms vegetarisch eten.”

Jouw preek begint ermee dat jouw generatie misschien wel heel verwend is. Vertel?

“Jongeren gaan het meer en meer voelen dat dingen veranderen. Dat is moeilijk, want we zijn gewend dat altijd van alles kon, zoals een minor [een soort bijvak om je kennis te verbreden of te specialiseren] in het buitenland. De standaard ligt heel hoog: we willen eten wat we willen, nieuwe dingen kopen, vliegen… maar ergens moeten we minderen. Het kan soms een beetje pijn doen om groen te leven, maar het brengt je ook veel.”

Heeft duurzaam leven voor jou ook iets met je geloof te maken?

“Mijn geloof leert me dat het niet alleen om mij gaat, maar ook om de mensen om mij heen. Daarmee bedoel ik ook de mensen in bijvoorbeeld Afrika. Solidariteit is een belangrijke waarde. Wat ook in de Bijbel voorkomt, is dat we niet meer, meer, meer moeten willen, maar juist moeten consuminderen. Onze plicht als mensen is ook om te zorgen voor de aarde.”

In je preek benoem je verschillende groepen: struisvogels en ontkenners, de ‘wat voor verschil kan ik nou maken’ mensen, de tobbers en de drammers. Zie jij die groepen ook om je heen?

“De mensen die ik ken, zitten meestal in het midden. Ze zeggen ‘we kunnen wel wat doen, maar we zijn maar zo’n klein landje’, of ze zetten kleine stappen. Ik ken bijna geen klimaatontkenners of mensen die zich vastplakken aan het asfalt.”

Zien we jou bij een (steun)demonstratie?

“Ik zou wel kunnen protesteren, maar ik weet niet of ik pas bij bijvoorbeeld een A12-demonstratie. Ook vanuit respect voor de autoriteiten. Ik denk dat waar ze voor strijden wel goed is. We moeten echt laten zien dat het niet goed gaat, dat we moeten veranderen. Maar de manier waarop mensen demonstreren is niet mijn manier. Door de demonstraties praten mensen er nu over, maar ik denk – en hoop – dat demonstreren op andere manieren nog steeds effectief is. De mensen op de A12 hebben veel lef en dit lef hebben we nodig, maar ik hoop dat ze dit lef op een andere ludieke manier kunnen inzetten, waarbij we de politie bijvoorbeeld niet tot last hoeven te zijn. We hebben in het klimaatdebat allemaal onze eigen rol te spelen. De één doet mee met een GroenePreek-wedstrijd, de ander vraagt aandacht voor de problematiek door te demonstreren, weer een ander doet wat anders.”

Wat ik zo mooi vind aan jouw preek, is dat je eindigt met een oproep aan alle mensen, hoe verschillend ook, om rust te zoeken in de natuur, dichtbij God. 

“Die rust ervaar ik zelf ook. Vanaf m’n tiende heb ik chronische pijn. Ik schrijf preken omdat ik verder – naast mijn studie management in de zorg – niet zoveel kan. Hierdoor heb je alle tijd om na te denken. Hoe raar ook je wereld wordt, je kunt altijd terugkomen bij God en rust vinden. Dat is de key van m’n geloofsleven.”

Dat klinkt best wel heftig! Altijd pijn, hoe ga je daarmee om?

“Ik ben niet ongelukkig. Mensen bidden voor mij, maar mensen mogen ook voor mij danken. Het is voor mij makkelijker om dichtbij God te zijn dan voor leeftijdsgenoten. Ik heb alle tijd om na te denken en op een andere manier er voor mensen te zijn.”

Heeft jouw prijs, een duurzaam kunstwerk, al een plek gekregen?

“Nog niet. Het komt hier aan de muur te hangen. Het is fijn dat het niet zo groot is, want later wil ik in een tiny house wonen. Een klein huisje met alles om me heen wat ik nodig heb.”

Kyra van der Grijn (19) woont in Goudriaan. Ze is derdejaars student aan de opleiding Management in de Zorg van de Hogeschool Utrecht. Verder is ze actief in de klankbordgroep (dorpsraad) van Goudriaan en in een duurzaamheidgroep van Goudriaan en Ottoland. Haar hobby´s zijn series/films kijken, lezen en naar concerten gaan.