Het tuinontwerp van de PG Nieuw- en Sint Joosland won in 2022 de aanmoedingsprijs ‘Goed voor duurzame innovatie’ van GroeneKerken. Wij zijn benieuwd hoe het nu gaat met het project…

Het begon allemaal, toen twee mensen hetzelfde idee hadden. Eline van Mourik liep er al langer mee rond. Zouden we de kerktuin kunnen inrichten als een plek van ontmoeting en inspiratie voor het hele dorp? Tot haar verrassing dropte Jan Zwemer op een dag precies hetzelfde idee in de kerkenraad. Eline hoorde ervan, zocht contact en samen zetten ze een werkgroep op om het idee verder uit te werken. We praten met haar bij over het project.

Hoe kwamen jullie van een idee naar de tuin zoals die er nu is? 

‘Het werd al snel duidelijk dat de eerste stap was: de omwonenden betrekken. We hebben het voordeel dat dit een dorp is waar mensen belang hechten aan dingen die bijdragen aan de samenhang in het dorp. Maar je moet dan wel wat obstakels overwinnen. Mensen zijn toch gewend aan hoe het WAS, en dan is het belangrijk te luisteren naar bezwaren en goed uit te leggen wat je gaat doen. Door een informatieavond, maar ook door persoonlijk bij de mensen langs te gaan.’

Jullie hebben te maken met omwonenden, gemeenteleden, een kerkbestuur en een burgerlijke gemeente: is dat niet ingewikkeld? ‘Soms wel, maar daar moet je ook echt in investeren. De avond waarin we ons plan presenteerden, zag ik allemaal mensen die ik wel kende uit het dorp, maar die je nooit in de kerk ziet

en ineens heb je daarmee een heel leuke avond en ga je samen het avontuur aan. De huisarts, de wethouder, de Protestantse Gemeente van Middelburg, een familie in het dorp: allerlei mensen hebben hun eigen boom of struik geplant, een buurvrouw bakte appeltaart tijdens een klusochtend, tieners hebben een muurtje helpen metselen: de tuin wordt zo echt een plek van het hele dorp. En nu deze plek steeds mooier wordt, zie je dat het ook verder gaat: er ontstaan ook weer andere ideeën voor het dorp. Dat is nog het mooiste: je begint met iets met een paar mensen, en het groeit uit tot steeds meer.’

Welk verhaal wil je vertellen met de tuin? 

‘De tuin bestaat uit drie delen: een tuin van liefde, van geloof en van hoop. De tuin van liefde nodigt uit tot ontmoeting en delen. Daar valt ook het meest te plukken en te

smullen, bij bijvoorbeeld de bessenstruiken. De tuin van geloof nodigt uit tot bezinning. Er komt bijvoorbeeld een kunstwerk in de vorm van een kruis waar mensen zichzelf in gereflecteerd zien. De tuin van hoop wordt een meer besloten plek, waar je op adem kunt komen. Daar is ook de wate

rdrinkplaats, als symbool van hoop. In de keuzes die we hebben gemaakt voor de inrichting laten we zien dat we zorgzaam en gastvrij willen zijn voor de schepping. Bijna altijd iets in bloei, schuilplaatsen, een waterdrinkplaats met beschutting en een opstapje: het zit hem in dat soort details.  We hopen dat we daarmee ook mensen aan het denken zetten over zorgzaam zijn voor de schepping.’

Is het uitgepakt zoals je had gehoopt?

‘Het is nog niet af: de vaste planten gaan er dit najaar in. En we hebben nog zoveel ideeën. Insectenhotels en informatiebordjes willen we laten maken door een dagbesteding in de buurt, er moeten kunstwerken komen, het onderhoud moet worden vormgegeven… en op iedere keukentafel in het dorp een bosje uit de pluktuin. Voor mij persoonlijk ligt er ook een wens om echt de verbinding te

maken met de kerk zelf. Dat we met een vast clubje op een vaste ochtend in de tuin werken en dat de kaars in de kerk dan ook brandt en de deur open is. Maar zover zijn we nog niet…’

Meer weten over dit project? Klik dan hier