2.4 – Wandelen

Geupdate op: 7 november 2024

Introductie - Te voet

In het Oude Testament gingen de meeste mensen te voet naar de plaatselijke synagoge en eens per jaar (of vaker) naar de tempel in Jeruzalem. De oproep van Jezus aan zijn discipelen om hem ‘na te volgen’ heeft allereerst de betekenis: ‘loop mij achterna’.

En ook heel de kerkgeschiedenis lang wandelden gelovigen, vaak enorm lange afstanden − ze gingen op pelgrimage of liepen een processie of de kruisweg.

Binnen kloosterordes werd ook gewandeld, als (wandel)meditatie of om samen lopend over onderwerpen te praten die makkelijker te bespreken zijn als je elkaar niet aan hoeft te kijken, maar samen ergens naartoe op weg bent.

Hoogste tijd om deze traditie ook binnen het leven van onze kerkgemeenschappen weer een centrale plek te gunnen!

“Heel de kerkgeschiedenis lang wandelden gelovigen, vaak enorm lange afstanden.”

Inhoudsopgave

Lopen is goed voor je!

Vandaag de dag wordt het leven van velen bepaald door tijdgebrek. Dan ligt het voor de hand om de mogelijkheid eens naar de kerk te lopen, niet eens te overwegen omdat dat te veel tijd kost. Voor anderen spelen gemak of luiheid snel een rol om in plaats van zich actief van A naar B te bewegen, die weg liever zittend in de eigen auto af te leggen.

Natuurlijk is dat begrijpelijk en invoelbaar. Toch zijn haast en gemakzucht geen christelijke waarden en valt er Bijbels ook best iets over (of: tegen) te zeggen.

Wat kun je als kerk doen om mensen weer meer op de been en aan het lopen te krijgen en zo ook natuur en klimaat een stukje vooruit te helpen?

2 4 Wandelen

Misschien niet voor de hand liggend, en her en der wellicht ook niet onomstreden, maar probeer waar mogelijk om christelijk geloven minder enkel of vooral als iets intellectueels en/of emotioneels voor te stellen. En meer als iets wat heel ons bestaan en daarmee ook heel ons lichaam omvat en aangaat. En maak daar ook in je activiteitenprogramma werk van. Dat normaliseert lopen als manier om van A naar B te gaan en zal ertoe leiden dat dit sneller als optie wordt overwogen.

Hier wat ideeën daarvoor:

  • Diep de oude christelijke traditie van het pelgrimeren weer op. Niet enkel door erover te vertellen, maar ook door het (samen) te doen! Door Nederland lopen eeuwenoude pelgrimsroutes, die ook voor een (klein) gedeelte gelopen kunnen worden en waarlangs veel oude geestelijke schatten op ontdekking wachten. Bovendien zijn langeafstandswandeltochten hartstikke ‘in’!
  • Ontdek de loopmeditatie als een geestelijk voedende bezigheid, die ook binnen het christendom een eeuwenlange traditie kent. Verdiep je in de achtergronden en hoe je al wandelend, ook met een groep, kunt mediteren.
  • Probeer uit welke reguliere kerkelijke activiteiten tijdens een wandeling gedaan kunnen worden – vaak zelfs beter, effectiever of met andere verrassende effecten. Pastorale gesprekken en zelfs praatmiddagen met een hele groep kunnen ook prima, of zelfs beter, terwijl je samen op weg bent.
  • Organiseer, liefst regelmatig terugkerende, ‘Wandel-naar-de-kerk-zondagen’, waarbij zoveel mogelijk mensen alleen of samen naar de kerk wandelen/pelgrimeren, en ga daar ook tijdens de dienst op in.

Groene kerk in de praktijk

Andere thema's uit 2 - Vervoer: