In de vorige nieuwsbrief spraken we Abdis Rebecca Braun van het klooster Sint-Josephsberg in Megen. Hun kloostertuin de Hof van Lof heeft Akke Tolsma geïnspireerd om een gifvrije kerktuin in Nijkerk aan te leggen met dezelfde naam. Al meer dan 20 jaar is zij hierin actief.
Nog voordat in 2003 de kosterswoning wordt verbouwd tot extra zalen voor de Vredeskerk in Nijkerk, ontkiemt het idee om een kerktuin in te gaan richten. Akke verzamelt een groep vrijwilligers en als de verbouwing gereed is, gaan ze aan de slag. De tuin wordt met vriendin Nel van der Burg ontworpen en aangelegd. Er zijn verschillende plantvakken die elk hun eigen kleur hebben: de kleuren van het liturgische jaar. Naast Bijbelse planten vind je hier bloemen voor liturgische boeketjes, geïnspireerd door de welbekende boeken van Tini Brugge. Zo wordt het koffiedrinken na de dienst opgefleurd door bloemen en planten uit de eigen tuin.
Recentelijk is er een bord geplaatst met een gedicht dat door de stadsdichter speciaal voor de tuin is geschreven. Vanaf de straat is deze te lezen, zodat meer mensen zich uitgenodigd voelen om de tuin te bezoeken en te leren over de verschillende planten en bloemen. De tuin staat namelijk open voor iedereen: want iedereen mag ervan genieten!
Twee keer per maand komt de groep vrijwilligers in de tuin werken. Ieder heeft zijn eigen vak, zodat je ‘jouw’ planten tot bloei ziet komen. Maar je bent ook vrij om zelf iets te kiezen, iets wat bij jou past. Akke is soms wel een beetje streng: planten met een verkeerde kleur moeten resoluut uit dat plantvak verdwijnen. Die krijgen ergens anders een plekje. De groep drinkt gezellig koffie met elkaar en zo is het bezig zijn in de tuin ook een moment van gemeenschap zijn.
Naast dat je van de tuin kunt genieten, heeft de tuin ook als doel om meer natuur toe te voegen. ‘Bij ons godsbeeld hoort meer natuur en dat zie je ook direct terug in de kerktuin: er zijn veel meer dieren en soorten planten dan in een grasveld, laat staan een betegelde tuin. Zo is het ook bedoeld.’ Over het grasveld aan de andere kant van de kerk zegt Akke dan ook: ‘Laat het gras maar groeien! Dan kunnen er veel meer bloemen bloeien en insecten in leven.’
Alle kerken zouden iets van een kerktuin moeten hebben, ook al is het maar een plantvak om een boomspiegel op de parkeerplaats of een roos tegen de muur van de kerk. Die kleine oases van groen zijn enorm belangrijk voor dieren. Die kleine stukjes verzet typeren Akke. Af en toe kan ze wanhopig worden. Bijvoorbeeld als er weer ‘zo’n stomme lelie in het kerkboeket zit. ‘Iedereen weet toch hoe giftig die kweek is? Hoeveel kwekers en omwonenden last hebben van het gif? Dat begrijp ik niet. Maar dan ga ik toch maar gewoon door. Je doet wat je kan, meer kan je niet. Maar kies alsjeblieft voor Nederlandse bloemen, want dan weet je tenminste wat voor middelen erop zitten! Buitenlandse bloemen kunnen met allerlei chemische rommel bespoten zijn. Zelfs middelen die hier verboden zijn.’
Voor Akke is groene kerk zijn niet in de eerste plaats zonnepanelen op je kerkdak leggen: ‘Het is juist het bewustmaken. Op een andere manier denken en leven. Daar zit de grote winst. Bijvoorbeeld door niet domweg te kopen wat je wilt, maar na te denken over wat je doet.’ Dan helpt het bijvoorbeeld om samen inspirerende boeken te lezen – met de leesgroep lazen ze bijvoorbeeld het boek van Paul Schenderling – en elke maand schrijven ze een stukje in het kerkblad. En hopelijk groeit zo langzaam het besef van onze zorg voor Gods schepping.
Meer weten over de tuin?
Beschrijving van de tuin:
Film van de tuin:
